شده وعرق همچون باران از صورتم می چکید.به اطراف نگاه کردم چرا کسی به فریاد من نمی رسد ناگهان شخصی

نچندان خوشرو جلو امد و گفت:مارا می شناسی؟ با صحبت او حالم دگرگون شد و من از او ابراز تنفر میکردم انگار

سالهاست او را می شناختم او به من گفت:قرار است تو بمیری تو این همه استغفار کردی بیهوده چراکه اصلا خدایی

وجود ندارد همه این مسائل و خدا بیهوده بوده و حالا تو می میری و تو را در خاک می گذارند.

مرتب از این مسائل می گفت تا فکرم را مشوش کند و در اخر گفت: ولی راهی برای فرار است کهنمی میری انکه به

نشانه رضایت و تایید گفته هایم چشمانت را برای من ببندی(سجده کنی)...